نحوه نصب ارسترها بر اساس شبکه توزیع نیرو
زماني‌که تجهيزات دارای توان تحمل کافی جهت اضافه ولتاژ هستند و يا در نزديکی تابلو توزيع اصلی قرار دارند، نصب يک ارستر کافی خواهد بود. در اين مورد ارستر بايد تا حد امکان به تاسيسات نزديک باشد. ارسترها بايد ظرفيت قابل تحمل کافی برای قرارگرفتن در اين موقعيت را دارا باشند.
الف) چنانچه یک اتصال مستقیم میان نول و ارت در نزدیکی منبع تغذیه داشته باشیم یا در صورتی که نول وجود نداشته باشد؛ بین هر فاز با شینه اصلی زمین یا هادی حفاظتی اصلی، مسیر هر کدام که کوتاه‌تر باشد این اتصال را خواهیم داشت؛
نکته 1: امپدانس وصل کننده نول به زمین در سیستم‌های IT را به نمی‌توان به عنوان سیم اتصال در نظر گرفت.
ب) چنانچه میان نول و ارت اتصال مستقیمی در تأسیسات یا در نزدیکی آن نداشته باشیم:
بین هر فاز با شینه اصلی زمین یا هادی حفاظتی اصلی، و همچنین بین نول با شینه اصلی زمین یا هادی حفاظتی، مسیر هر کدام که کوتاه تر باشد، اتصال نوع 1 (CT1) مطابق شکل را خواهیم داشت؛
یا چنانچه بین هر فاز و هادی نول و بین نول با شینه اصلی زمین یا هادی حفاظتی، مسیر هر کدام که کوتاه‌تر باشد، اتصال نوع 2 (CT 2) مطابق شکل را خواهیم داشت.
نکته 2: چنانچه یک هادی فاز زمین شود، در این بخش از استاندارد آن را معادل با یک هادی نول در نظر می گیریم.
اتصال نوع 1 (CT1)
اتصال نوع 2 (CT2)
در جدول زیر انواع حفاظت‌های ممکن را که در سیستم های فشارضعیف استفاده می‌شود آورده شده است.
نکته 4: تعداد حالت‌های حفاظت به نوع تجهیزات مورد حفاظت (برای مثال اگر تجهیز ما زمین نشده باشد، حفاظت فاز به زمین یا نول به زمین لازم نیست)، قدرت تحمل تجهیز ، نوع ساختار و زمین سیستم الکتریکی و مشخصات سرج ورودی بستگی دارد. برای مثال، حفاظت بین فاز/نول و هادی زمین یا بین فاز و نول معمولا کفایت می کند و حفاظت میان دو فاز معمولا استفاده نمی شود.
حالت‌های ممکن برای حفاظت از سیستم‌های فشار ضعیف
توصیه می‌شود که شبکه‌های قدرت و سیگنالینگ در ورودی ساختمان مورد حفاظت به یکدیگر نزدیک باشند و به یک شینه همبندی مشترک متصل شوند. این مسئله در ساختمان‌های ساخته شده از مصالح بدون شیلد (چوب، آجر، بتن و...) اهمیت پیدا می کند.
