مطابق با استاندارد IEC 62305 که مجموعه‌ای از چهار بخش است و سیستم‌های حفاظتی در برابر صاعقه را به صورت جامع بررسی می‌کند. این استاندارد فقط عملکرد صاعقه‌گیرهای پسیو مانند میله‌های فرانکلین، مش‌های هادی و کابل‌های پایین‌رونده را به رسمیت می‌شناسد.
صاعقه‌گیر اکتیو (ESE):
بر اساس استاندارد NFC17-102 فرانسه طراحی شده که عملکرد صاعقه‌گیرهای با مکانیسم پیش‌فعال‌سازی (Early Streamer Emission) را تعریف می‌کند. این استاندارد در بسیاری از کشورها به رسمیت شناخته شده ولی در برخی کشورها از جمله آلمان و بریتانیا مورد پذیرش نیست
2. مکانیزم عملکرد:
پسیو (Passive):
فاقد هرگونه مدار الکترونیکی یا سیستم تولید پالس.
صرفاً یک رسانای فلزی (مانند میله فرانکلین) است که در زمان وقوع صاعقه، مسیر تخلیه الکتریکی را به زمین هدایت می‌کند.
به‌صورت طبیعی عمل می‌کند و نیازی به منبع تغذیه ندارد.
اکتیو (Active):
دارای سیستم داخلی برای تولید پالس‌های الکتریکی یا یونیزاسیون هوا جهت تسریع در ایجاد کانال تخلیه صاعقه.
با تولید زودهنگام جریان اولیه (پیش‌رونده)، باعث می‌شود صاعقه زودتر به آن نقطه جذب شود.
شعاع حفاظت گسترده‌تری نسبت به پسیو دارد.
3. شعاع حفاظت:
پسیو:
شعاع حفاظت محدود بوده و به ارتفاع صاعقه‌گیر و زاویه حفاظتی (مثلاً 45 درجه) بستگی دارد.
اکتیو:
شعاع حفاظت با توجه به زمان پیش‌فعال‌سازی (ΔT) مشخص می‌شود و می‌تواند تا شعاع‌های 60 متر یا بیشتر را پوشش دهد (مطابق محاسبات استاندارد NFC 17-102).
پسیو: ساختمان‌های کوچک تا متوسط، سایت‌هایی با طراحی استاندارد IEC.
اکتیو: حفاظت از مناطق وسیع، سایت‌های صنعتی، بناهای تاریخی، محوطه‌های باز
جهت کسب اطلاعات بیشتر درخصوص طراحی و اجزای تشکیل دهنده در سیستم صاعقه گیر های اکتیو و پسیو به سایر مقالات ما در بخش حفاظت در برابر صاعقه میتوانید مراجعه بفرمایید
